- Robin Wen -

FREE PARTY

DESSINS, DESSINS, DESSINS, DESSINS

27 Septembre au 15 Décembre 2024

Exposition personnelle de ROBIN WEN

Les free party créent des cartographies sociales éphémères dans les paysages qu’elles squattent.
Les participant·e·s arrivent de tout horizon, souvent étranger·e·s les un·e·s aux autres, et forment, l’espace de quelques heures, quelques jours, une micro-nation faite de toiles de tente et de murs d’enceintes.
Les corps se livrent à la prophétie de la musique : ce qui sommeillait se réveille. Les corps exultent,
on se sourit d’être là. Robin Wen est un adepte de ces moments d’arène collective. Il y glane de l’intérieur tous les instants fugaces de cette vie de teufeur·euse, les photographie. Puis, par le dessin, il extrait des corps du groupe, découpe à travers eux des moments de silence. Dans Blue Rave 2023, des regards nous tournent le dos. Ils semblent scruter l’obscurité bleue du stylo bille. Dans d’autres, c’est la lumière blanche du papier, auquel désormais ils appartiennent, qui semble capter leur attention.

La douceur que Robin Wen donne au rendu des coiffures, à la délicatesse des tissus, traduit l’attachement qu’il a pour celui ou celle qu’il dessine. Dans ces dessins, si les regards parfois nous quittent, c’est pour être préservés dans leur liberté, comme “le droit de pudeur dans l’image” d’une génération qui regarde ailleurs.

En volume, c’est dans la chaleur que nous sommes convié·e·s à écouter de la musique “Tribe”. Feu de camp 2018 est une grosse enceinte en bois échouée sur le sol, insonorisée, incendiée, fonctionnelle mais presque inaudible. L’objet culte est ainsi posé, le dieu “Son” est à l’intérieur. Comme les regards des portraits, le son n’aboutit pas vers nous, il devient une quête, nous initie plus loin que vers nous-mêmes.

Le trivial est capté lui aussi. Il devient encyclopédique dans l’agglomération de dizaines de milliers de coups de stylo bille qui viennent gratter le papier, archivant ainsi méthodiquement les formes : un ballon mal gonflé s’efforce de voler, un chien mimant la peinture anglaise se tient au garde-à-vous d’une autorité absente,
des corps emmêlés, sans têtes, chahutent sur l’herbe, une pile de chaises en plastique s’abrite de la pluie
sous une bâche, une tente igloo semble avoir mal dormi... L’obstination précise du trait de Robin Wen rend la narration tangible. L’afflux d’encre bleue sur le papier occupe toute la scène comme le son embrassait
tous les corps. Le dessin ici donne forme à des expériences, libère de la lumière qui n’existait pas, comme dans la série Néon 2023-24. Il rend palpables, sensibles, des aspirations sans les nommer, offrant
à l’hétérotopie que chaque corps est pour l’autre, une intimité communiante. Les dessins de Robin Wen apparaissent dans les creux de la fête, entre deux free parties. Ils rendent perceptible, au-delà de ce qui fait événement, que la free party est une culture.

ENGLISH

September 27 to December 15, 2024

Solo Exhibition by ROBIN WEN

Free parties create ephemeral social cartographies within the landscapes they occupy. Participants come from all walks of life, often strangers to one another, and form, for a few hours or days, a micro-nation made of tents and walls of speakers. Bodies surrender to the prophecy of music: what was dormant awakens. The bodies rejoice, smiling at the mere fact of being there. Robin Wen is an enthusiast of these collective arena moments. He gathers from within all the fleeting moments of this life of partygoers, photographing them. Then, through drawing, he isolates bodies from the group, cutting out moments of silence through them. In Blue Rave 2023, some gazes turn their backs to us. They seem to peer into the blue darkness of ballpoint pen ink. In others, it is the white light of the paper, to which they now belong, that seems to capture their attention.

The softness that Robin Wen imparts to the rendering of hairstyles, to the delicacy of fabrics, reflects the affection he has for the person he is drawing. In these drawings, if the gazes sometimes leave us, it is to be preserved in their freedom, like «the right to modesty in the image» of a generation that looks elsewhere.

In three dimensions, we are invited to listen to “Tribe” music in warmth. Campfire 2018 is a large wooden speaker, stranded on the ground, soundproofed, burned, functional but almost inaudible. The cult object is thus placed; the god “Sound” is inside. Like the gazes in the portraits, the sound does not reach us; it be- comes a quest, initiating us further than towards ourselves.

The trivial is also captured. It becomes encyclopedic in the accumulation of tens of thousands of ballpoint pen strokes that scratch the paper, methodically archiving shapes: an underinflated balloon struggling to fly, a dog mimicking English painting standing at attention for an absent authority, tangled bodies without heads, roughhousing on the grass, a stack of plastic chairs sheltering from the rain under a tarp, an igloo tent that seems to have had a bad night’s sleep... Robin Wen’s precise, determined lines make the narration tangible. The influx of blue ink on the paper fills the scene as the sound embraced all the bodies. The drawing here gives shape to experiences, releasing light that did not exist, as in the series Neon 2023-24. It makes palpable, perceptible, aspirations without naming them, offering to the heterotopia that each body is for the other, a communal intimacy. Robin Wen’s drawings emerge in the pauses between parties, between two free parties. They make it perceptible that beyond what constitutes an event, the free party is a culture.

FLÄMISCHE

27 september tot 15 december 2024

Solo-expositie van ROBIN WEN

De gratis feestjes creëren tijdelijke sociale kaarten in de landschappen die ze kraken. De deelnemers komen van allerlei achtergronden, vaak vreemden voor elkaar, en vormen, voor een paar uur of dagen, een micro- natie van tentdoeken en luidsprekermuren. De lichamen geven zich over aan de profetie van de muziek: wat sluimerde, ontwaakt. De lichamen juichen, we glimlachen om daar te zijn. Robin Wen is een liefhebber van deze momenten van collectieve arena. Hij verzamelt van binnenuit alle vluchtige momenten van dit feestle- ven, en fotografeert ze. Vervolgens onttrekt hij door middel van tekeningen de lichamen uit de groep, snijdt door hen momenten van stilte. In Blue Rave 2023 zien we ruggen van gezichten. Ze lijken te turen in de blauwe duisternis van de balpen. In andere werken is het het witte licht van het papier, waartoe ze nu beho- ren, dat hun aandacht lijkt te trekken.

De zachtheid die Robin Wen geeft aan de weergave van kapsels, aan de verfijning van de stoffen, weerspie- gelt zijn gehechtheid aan degene die hij tekent. In deze tekeningen, zelfs als de blikken ons soms verlaten, is het om hun vrijheid te bewaren, zoals «het recht op bescheidenheid in het beeld» van een generatie die elders kijkt.

In volume worden we uitgenodigd om in de warmte naar «Tribe» muziek te luisteren. Kampvuur 2018 is een grote houten luidspreker die op de grond is aangespoeld, geluiddicht, in brand gestoken, functioneel maar bijna onhoorbaar. Het cultobject ligt daar, de god «Geluid» zit erin. Net als de blikken van de portret- ten bereikt het geluid ons niet, het wordt een zoektocht, initieert ons verder dan onszelf.

Het triviale wordt ook vastgelegd. Het wordt encyclopedisch in de opeenstapeling van tienduizenden bal- penstreken die het papier bekrassen, en zo systematisch de vormen archiveren: een slecht opgeblazen bal die moeite heeft om te vliegen, een hond die een Engels schilderij nabootst staat in de houding voor een afwezige autoriteit, verstrengelde lichamen zonder hoofden stoeien op het gras, een stapel plastic stoelen schuilt voor de regen onder een zeil, een iglotent lijkt slecht te hebben geslapen... De precieze koppigheid van Robin Wen’s lijn maakt het verhaal tastbaar. De blauwe inktstroom op het papier vult de hele scène, net zoals het geluid alle lichamen omhelsde. De tekening hier geeft vorm aan ervaringen, bevrijdt licht dat niet bestond, zoals in de serie Neon 2023-24. Het maakt ontastbare, gevoelsmatige verlangens voelbaar zonder ze te benoemen, en biedt een intieme verbinding aan de heterotopie die elk lichaam is voor het andere. De teke- ningen van Robin Wen verschijnen in de tussenpozen van het feest, tussen twee gratis feestjes. Ze maken het mogelijk om, voorbij wat een evenement maakt, te voelen dat het gratis feest een cultuur is.